چاپ مقاله پژوهشگر جهاددانشگاهی واحد لرستان در فصلنامه علمی پژوهشی پژوهش¬های دانش زمین دانشگاه شهید بهشتی

مقاله­ای  با عنوان « بازسازی دیرینه مورفومتری دریاچه­های سدی ناشی از رخداد زمین لغزش کبیرکوه» (مطالعه موردی: دریاچه جایدر) در شماره 26- تابستان  1395 در فصلنامه علمی پژوهشی پژوهش­های دانش زمین دانشگاه شهید بهشتی به چاپ رسید.

دکتر سیامک شرفی  نویسنده مقاله و در گفت و گو با روابط عمومی جهاد دانشگاهی واحد لرستان تاکید کرد:این مقاله  با همکاری دکتر مجتبی یمانی(استاد) و دکتر مهران مقصودی(دانشیار) دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران، در شماره 26- تابستان 1395 پژوهش­های دانش زمین دانشگاه شهید بهشتی به چاپ رسیده است.

شرفی در ادامه اظهار داشت: رخداد زمین لغزش در محیط­های آبرفتی که به عنوان بستری جهت شکل­گیری تمدن های گذشته بوده اند، در صورتی که در مسیر رودخانه­ها رخ دهد، باعث مسدود شدن آن شده و در نتیجه دریاچه­های سدی لغزشی شکل می­گیرند.

شکل­گیری دریاچه­های طبیعی علاوه بر تغییرات محیطی ممکن است باعث جابجایی، مهاجرت و یا حتی نابودی سکونت گاههای انسانی منطقه شود. بنابراین بازسازی ویژگی­های مورفومتری دریاچه­های گذشته جهت استفاده در تحقیقات باستان شناسی و علوم بین رشته­ای ضروری به نظر می رسد.

پژوهشگر جهاد دانشگاهی لرستان در  ادامه اذعان داشت: این رخداد زمین لغزش کبیرکوه(سیمره) به عنوان بزرگترین زمین لغزش شناخته شده جهان در پلدختر، علاوه بر مسدود نمودن مسیر رودخانه سیمره، باعث مسدود شدن مسیر رودخان کشکان و تشکیل دریاچه جایدر با مساحت 88 کیلومتر مربع نیز شده است. براساس نتایج این مطالعه و تعیین سن رسوبات دریاچه ای با روش ترمولومینسانس، رخداد زمین لغزش سیمره و شکل­گیری دریاچه جایدر در حدود 85000 سال باعث شکل­گیری پایدارترین دریاچه سدی جهان در دره کشکان شده است.

شرفی در خاتمه افزود: تخلیه دریاچه در حدود 5000 سال پیش بوده و در نتیجه حدود 80000 سال محیط دریاچه ای در منطقه حاکم بوده است. بنابراین در طول 80000 سال پایداری دریاچه، الگوی استقرار سایت های باستانی از دوره فراپارینه سنگی تا دوران اسلامی به تبعیت از نوسانات سطح آب و ضخامت رسوبات دریاچه بوده است.